De beschikbare-premieregeling (BPR) is niet te stuiten.
Verstandig of niet, werkgevers willen deze regelingen. Dit bleek tijdens een
congres over de toekomst van de beschikbare-premieregeling., waarover INFinance verslag deed. Ruim 130 pensioenadviseurs bezochten het congres, dat werd
georganiseerd door de Organisatie Erkenningsregeling Registerpensioenadviseur
(RPA) en de Nederlandse Vereniging van Assurantieadviseurs en Financiële
dienstverleners (NVA).
Een beschikbare-premieregeling is een pensioenregeling
waarin de hoogte van het pensioen afhankelijk is van de tijdens de
pensioenregeling beschikbaar gestelde premies en over het totaal hiervan
behaalde beleggingsopbrengsten. Het op die manier opgebouwde pensioenkapitaal
wordt op de pensioendatum omgezet in een recht op periodieke
pensioenuitkeringen. Met behulp van diverse rekenmethoden wordt bij pensioneren
de precieze hoogte van het pensioen vastgesteld.
Goede regeling?
Het seminar had ten doel vast te stellen onder welke
voorwaarden de BPR een goede pensioenregeling is die past binnen ons
internationaal gewaardeerde pensioenstelsel. Hierop gaven deskundigen hun
visie. Er werd toegelicht dat een BPR per definitie op tal van punten
onzekerheden en onduidelijkheden kent, waardoor deze allesbehalve het pensioen
van de toekomst kan zijn. Een aantal jaren geleden kende een BPR nog voordelen,
maar die zijn inmiddels één voor één verdwenen. Bij pensioen moet het gaan om
zekerheid en die biedt een BPR volstrekt niet.
Nieuwe Pensioenwet
Vervolgens werd tijdens het seminar ingegaan op de voor- en
nadelen van de regeling, ook in relatie tot de nieuwe verplichtingen die de nog
in te voeren Pensioenwet zal stellen per 2007. BPR is niet te stuiten.
Verstandig of niet, werkgevers willen deze regelingen. Daarom werden er een
aantal oplossingen gepresenteerd om bezwaren tegen deze regelingen op te
heffen. Zo moeten verzekeraars hun producten aanpassen en adviseurs hun
adviezen afstemmen.
Bescherming pensioengerechtigde
Het congres werd afgesloten door te stellen dat het goede
Nederlandse pensioenstelsel juist ook door toedoen van professionele
pensioenadviseurs wordt beschermd. Een goede pensioenwet is daarbij een
belangrijke voorwaarde. Gepleit werd voor een goed nabestaandenpensioen en het
belang van een tijdige en correcte uitkering van het pensioen zelf. De
Pensioenwet zou op dit punt aangevuld moeten worden met een bepaling die dit
concreet regelt ter bescherming van de pensioengerechtigde. De positie van de
consument moet niet alleen bij aanvang van een pensioenregeling wettelijk
geregeld zijn, maar evenzeer op het moment suprême: de pensioendatum.
Lees ook:Beschikbarepremieregeling
Lees ook:Pensioenwet biedt schijnveiligheid
Lees ook:Afname ongehuwdenpensioen
Lees ook:Medezeggenschap deelnemers pensioenregelingen wettelijk vastgelegd
Lees ook:De Geus frustreert middelloonpensioen
Kan de regering zo’n regeling niet gewoon verbieden? Of de AFM? Met de lease- aandelen was het van te voren iedereen zogenaamd toch ook duidelijk dat ze het schip in konden gaan?
Waarom horen we de vakbonden niet?
Mercer hr consultants schreef onderstaand stukje dat ik graag even onder de aandacht breng:
De laatste tijd is er veel te lezen over een schijnbaar nieuw fenomeen in de markt van de Nederlandse pensioenfondsen: Collectieve DC-regelingen.
Pensioenregelingen worden traditioneel onderscheiden in varianten waarbij de uiteindelijke pensioenen voor de werknemers vooraf (enigszins) bekend zijn en varianten waarbij de uiteindelijke opbrengst onbekend is. We duiden de eerste soort in Nederland aan met de termen salaris/diensttijd regelingen (zoals middelloon) of defined benefit regelingen (DB). De tweede soort wordt aangeduid met de termen beschikbare premieregelingen of defined contribution regelingen (DC). Een van de nadelen van DB-regelingen is dat de hoogte van de premie niet bekend is. Bovendien stijgt de premie bijvoorbeeld vanwege de effecten van de vergrijzing. Dat is een van de redenen dat het waarschijnlijk noodzakelijk is voor de accountant om de pensioenregeling te waarderen op de balans van de onderneming. Dit komt voort uit zowel internationale (IFRS), maar ook uit Nederlandse boekhoudregels (Richtlijn 271) die op de (niet alleen beursgenoteerde) Nederlandse ondernemingen van toepassing zijn. Een dergelijke waardering kan voor uw ondernemingspositie vervelende gevolgen hebben, aangezien pensioen als schuld op de balans komt te staan. Tegenover deze nadelen staat ook een groot voordeel: de werknemer weet wat hij gaat ontvangen. Bij DC-regelingen is het precies andersom. In deze gevallen weet de werknemer niet wat hij mag verwachten aan pensioen, maar is de hoogte van de premie redelijk constant en voorspelbaar. Waarschijnlijk hoeft het van de accountant dan niet op de balans te worden gewaardeerd. Niet weten hoe hoog het pensioen is, kan een meevaller of een tegenvaller betekenen; daar valt vooraf niets van te zeggen.
Sinds kort lijkt het alsof er een nieuwe variant aan de bovenstaande twee is toegevoegd: Collectief DC. Het systeem is niet nieuw. Het bestaat al vele jaren. Alleen de grote aandacht ervoor is wel nieuw. Bij Collectief DC houden de werknemers doorgaans nog wel een DB-regeling, dus lijken zij op een bepaalde uitkering te kunnen rekenen, maar de werkgever definieert wel een vaste premie die hij wil betalen. Het kan u dus nooit meer of minder premie gaan kosten dan het tevoren afgesproken niveau. Is er in enig jaar meer geld nodig dan wat u als werkgever wil betalen, dan krijgen uw werknemers minder pensioenopbouw. Zo beschouwd is het inderdaad een DC-regeling. Het verschil met DC-regelingen is dat het risico dat de pensioenen moeten dalen door de werknemers gezamenlijk wordt gedragen, zowel de plussen als de minnen. Collectieve DC-regelingen kunnen via pensioenfondsen of via verzekerde contracten worden gesloten en er bestaan vele manieren om een Collectieve DC-regeling in te vullen.
Waarom wordt een beschikbare premieregeling toch altijd in verband gebracht met ‘beleggingsverzekeringen’?
Volgens mij wordt de discussie hierdoor niet goed gevoerd. Als een onderneming een beschikbare premieregeling wil invoeren dan dient vervolgens de vraag gesteld te worden, waar leggen we het beleggingsrisico, bij de deelnemers of bij de werkgever. Er zijn immers ook beschikbare premieregelingen met een volledig gegarandeerde pensioenverzekering beschikbaar.
De beschikbare premieregling is een uitstekend instrument voor de werkgever om onder zijn pensioen “verplichtingen” uit te komen. Het totale risico ligt bij de werknemer. Door de beperkte inleg waar de werkgevers voor gaan blijkt dat uiteindelijk slechts een fooi als pensioen overblijft. Werkgever en verzekeringsbedrijf scoren gegarandeerde bedragen. Voor de werknemer blijven slechts de kruimels over.
De DC Regeling is voor werknemers eigenlijk een DM regeling, een dode mus regeling. Je draagt als medewerker wel het beleggingsrisico maar je hebt geen vrije keuze bij het kiezen van de de beleggingswijze. Ik heb nu al aan twee DC regelingen meegedaan, waaronder 1 nog als actieve deelnemer. Beide keren kon ik voo mijn beleggingen slechts kiezen uit een beperkt aantal door het pensioenfonds geselecteerde beleggingsfondsen. Mijns inziens schiet de huidige wetgeving hierin tekort. Ik probeer de schade op lange termijn te voorkomen door steeds de maximale eigen deelnemrsbijdrage te storten.
DC deelnemers van Nederland, laten we ons verenigen.
In het congres over de bpr werd terecht aangegeven dat deze regeling wel degelijk een goede regeling kan zijn, mits de verzekeraars goede produkten leveren. Het beleggingsrisico lijkt me niet het grootste probleem. Er zijn inderdaad regelingen waarin het eindkapitaal een verzekerd kapitaal is en je ook meerdere keuzes krijgt of je wilt beleggen of niet en in welke fondsen. Het is jammer dat de kosten die de verzekeraars maken ervoor zorgen dat de regeling uiteindelijk veel kost in verhouding tot wat het oplevert. Ik vraag mij af welke verzekeraar nu eens echt op kosten wil gaan concurreren en zorgt voor een echt goed produkt.
waar gaat is eigenlijk over?! het gaat werkelijk nergens over!